مون کي تنهنجي گهُرج آهي!
هر قدم تون دليون جَهٽيندي آهين؛
۽ هر ويڪري دل وارو
تو تي نظر رکڻ کانپوءِ
خوشبوءِ ٿي ويندو آهي!
تون اها موسم آهين، جيڪا
درختن جو ٿڪ لاهيندي آهي،
تون جنهن کي ڇُهين ته،
ان شهر ۾ وري قتل عام نه ٿئي!
مون کي به تنهنجي گهرج آهي
ڇو ته، مون کي ئي تنهنجي گهرج آهي.
مون کي تنهنجي زيتوني رنگت پسند آهي،
تنهنجي چپن جا بسنتي اشارا پسند آهن؛
۽ تنهنجا وار پسند آهن،
جن جي مقابلي لاءِ
روزانو سج پيدا ٿيندو آهي!
تنهنجيون اکيون مون کي سڏين ٿيون،
جيئن ڪڻڪ جا سنگ،
پچڻ کانپوءِ، هارين کي سڏيندا آهن!
تنهنجي ڪمند جي رس جهڙي گفتگو
منهنجي مالڪ آهي؛
سمنڊ جي وچ ۾،
آئون هڪ زمين جو خواب اُڻي رهيون آهيان،
آئون تو کي
پنهنجي موت خلاف استعمال ڪرڻ چاهيان ٿو،
ڇو ته، مون کي تنهنجي گهُرج آهي؛
ڇو ته، مون کي ئي تنهنجي گهرج آهي.
***