ڀڳل شيشي جا عڪس
تعبيرون!
سج اُڀرڻ کانپوءِ
ڪنهن شهيد جي بيواهه ماءُ وانگر
ننڊ جي قبر تي
اڪيليون روئڻ اينديون آهن.
خواب بي لباس ٿي
خواهشن جي ڪَڍ لڳا ته
ميڄالي کاڌل آڱريون،
منهنجي
خواهشن، خوابن ۽ وجود جي پوسٽ مارٽم لاءِ
ڇتي ڪتي جيان باهوڙجي،
ڪوٽن جي کيسن مان ٻاهر نڪري آيون.
آڱرين جي حملي مان
بچي وڃڻ کانپوءِ
منهنجا خواب!
جاڳ سان هينڊ شيڪ ڪرڻ
موت جي وادي ڏانهن گم ٿي ويا.
آوازن جي جهنگل مان
ٽهڪ!
واپسي جو رستو وڃائي ويٺا ۽
آواز!
خوشبوءَ جي آڱر پڪڙي،
نٽهڻ اُس ۾
منهنجي وجود جي ڳولا ۾
آسمان ڏاهن هليا ويا،
۽ مون کي موت جو دُک نٿو ماري،
پر!
اُن آڱر جي
واعدي معاف گواهي ٿي ماري
جنهن کي پڪڙي
مون هلڻ سکيو هو.
جيڪا آڱر
مون تي حملي ڪرڻ جي
الزام کان بچي ويئي،
غور ڪيم ته
اُها منهنجي پنهنجي هئي ۽
مون کي ياد آيو ته
منهنجون آڱريون ته
منهنجي ننڍپڻ ۾ ئي وڍجي چُڪيون هيون.
***