غزل
سونهن جو استعارو آهي،
چُوما چاٽي کان ڪيٻائي،
ڪيڏو هاءِ لڄارو آهي.
لهر ٿڪي پيئي سوچي سوچي،
ڏاڍو ڏور ڪنارو آهي.
هاڻ ڳهيلي! ڳڻتي ڇاجي؟
ڪڻڪن جو لابارو آهي.
ڪير بچيو ڪلهه؟ ۽ اڄ ڪهڙي
واٽهڙوءَ جو وارو آهي.
تنهنجو رس رسيو جوڀن،
ماکيءَ جو مانارو آهي.
**
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو