90-88 SINDH
۽ ڀٽائي جي واين کي
شاهراهن تي ساڙيو ويو آ
ماريو ويو آ
ڪيڏو يار لتاڙيو ويو آ.
هو ڪنهن جي جنگ وڙهن ٿا پيا!
ڪنهن جي خاطر،
ڇا بس هڪڙي نعري خاطر
جنهن جي ڪائي ٻولي ناهي
گولي آهي،
گولي جيڪا گونگي آهي
انڌي آهي ٻوڙي آهي.
هو ڪنهن جي جنگ وڙهن ٿا پيا!
ڪيڏا ٻار مري ويا آهن ڌرتي جا!!
ڌرتي، جا
بنگال هئي
آسام هئي
بهار هئي
ڌرتي جيڪا سنڌ به آ،
۽ هو منهنجي ٻولي وارا
سچُو سائين گهڙولي وارا
۽ خسرو جي پرولي وارا
ڪنهن جي جنگ وڙهن ٿا پيا.
ٻائيتاليهه سال ٿيا آهن
پنهنجي ڌرتي ماتا سان
سارا سنگ ڇڏي آيا ها
ڇا ڇا رنگ ڇڏي آيا ها
پنهنجا پيار ڇڏي آيا ها
پنهنجو اڄ ڇڏي آيا ها
پنهنجو ڪالهه ڇڏي آيا ها
هر هڪ ڳالهه ڇڏي آيا ها
ڪنهن جي خاطر!
هو مٽي جو مان ٽٽو
ڄڻ اندر مان انسان ٽٽو
جڏ سارو هندستان ٽٽو
ڇا جي خاطر؟
ڇا بس هڪڙي سپني خاطر
جنهن جي ڪائي ساڀيان ناهي.
هڪ سپنو سرمد جو سپنو
جنهن۾ ڪوئي اڀي چند آهي.
هڪ سپنو دارا جو سپنو
جنهن۾ ڪوئي سرمد آهي.
چنڊ قطب مينار مٿان آ
اورنگزيب حقيقت ناهي،
ٽيهه سيپٽمبر،
فرسٽ آڪٽوبر
ڪائي ڳالهه خوشيءَ جي ناهن
ڄڻ جيون کي گاريون آهن.
هيءُ، هو قومي هيرا ناهن
غونڊا آهن،
هو ڪنهن جي جنگ وڙهن ٿا پيا.
***