اک جو موتي
جيون کي ٻوريءَ ۾ بند ڪيو اٿم
ڪيڏو نه بازيگر آهيان
ان ڳؤري ٻوريءَ کي وري
ڪلهن تي کڻي ڊوڙندو پيو وڃان
ڏاڍو مان رانديگر آهيان،
مدارس جي سائيڪل رڪشا ۾ جوٽيل
سنهو ۽ تئي جهڙو
مان ئي اعليٰ بشر آهيان
اڃان به پڇين ٿي:
مان Hunch Back ڇو آهيان؟
سارو جيون ڀلي ڍڳي وانگر گذاريو اٿم
جيون جي چوڦير
کوپا چاڙهي ڦريو آهيان،
جيسين مون مان تيل نه نڪري
ڏسڻ کان هميشه روڪيو ويو آهيان،
ڪرڻ ڪاڻ ته مون هزارين ميل سفر ڪيو،
پر هميشه گول دائري ۾
ڏسڻ ئي ڇڏي ڏنو اٿم
پوءِ به پڇين ٿي:
اکين ۾ موتي ڇو لهي آيو آهي.
**