ڪا صدين جي اُڃَ آهي، آءُ نيڻن ۾،
تنهنجو آهي جو به آهي، گهاءُ نيڻن ۾.
او مُسافر! پيار جا پل تو ڪڏهن ڀوڳيا،
تو ڪيو محسوس ڪو پٿراءُ نيڻن ۾؟
گُلَ، خوشبُو، ٽهڪَ ۽ سپنا به سِرجن ٿا،
توڙي آهي حالتن جو تاءُ نيڻن ۾.
سخت لهجا، فاصلا ٿوهر ڦُٽي پوندا،
جي رکيو ڪنهن پيار جو پڇتاءُ نيڻن ۾.
اي هوا! آهسي گهل، بارود جي ڀرسان،
مون ڏٺو آ آڳ جو ڦهلاءُ نيڻن ۾.
***