پنجڙا
پٿر ڌارَ َ نه ٿيا مون کان!
ساندههِ سِرَ تي بَرسِيا هِن،
مري وَيس ته به تَرسيا هن:
منهنجي قبر مٿان.
پٿر ڌار نه ٿيا مون کان!
*
اچوڙي! اَچو، لُڙڪ موٽي اچو!
اَسان کي ويا اڄ سهارا ڇڏي،
اڪيلائي منهنجي اوهان کي سڏي!
چوي ٿي ته: ”اجڙيل اکين ۾ ٽِڪو!“
اچوڙي! اَچو، لُڙڪ موٽي اَچو!
***