ڏيوِڍيءَ ۾، ڪوئي بيٺو آ اچي،
يا ته جيءَ ۾، ڪوئي بيٺو آ اچي.
مان ته پنهنجو پاڻ کي آيس ڏسڻ،
آرسيءَ ۾، ڪوئي بيٺو آ اچي.
ڄڻ ته ڳاڙها ريشمي ڪپڙا ڍڪي،
هن بتيءَ ۾، ڪوئي بيٺو آ اچي.
تيز واچوڙو، پڇي ٿو جوش مان،
”ڇو مٽيءَ ۾، ڪوئي بيٺو آ اچي؟“
پوئتان ڪيڏن زمانن کي ڇڏي،
هن صديءَ ۾ ڪوئي بيٺو آ اچي.
***