سار تنهنجي،
آ صبح جي هير جهڙي،
ٻول تنهجا!
ڄڻ گلن تي ماڪ جا ترندڙ ڦُڙا،
موسمن تي آ لڳل،
مهڪار تنهنجي،
تنهنجي ڀاڪر کان به گهري،
سار تنهنجي،
ڄڻ ڪُنڍو ڪو من- مڇيءَ ۾ آ کُتل،
هيءَ تار تنهنجي،
هڪ ڪريان جي ڳالهه،
دل تي ٻي تري ٿي،
يار تنهنجي،
ويرَ جي ڇُلڪن ٿڌن تي،
ڄڻ بتيلو ڪو لڏي ٿو،
ائين اچڻ جي،
ڍار تنهنجي،
هي وڇوڙو پڻ حصو سنجوڳ جو آ،
ڪيئن چوان مان جيت تنهنجي،
ڪيئن چوان مان هار تنهنجي،
آ صبح جي هير جهڙي،
سار تنهنجي.
***