پرائي شرافت جي پلصراط
مان جيون سڄو،
پرائي ٺاهيل شرافت جي
پلصراط تي هلي آهيان،
پيءَ جي پڳ، ڀاءُ جي ٽوپيءَ ڪاڻ
مون هر ساهه انهن جي مرضيءَ سان کنيو آهي
جڏهن واڳ منهنجي مڙس جي هٿ م ڏني وئي،
تڏهن کان چاٻيءَ جي رانديڪي وانگر،
سندس اشاري تي کلي، رني آهيان
ننڍڙي هوندي، جنن ڀوتن کان ڊڄندي هئس،
هاڻي طلاق کان ڊڄندي آهيان.
عزت ۽ شرافت جي معيارن کي
مون لباس سمجهي پاتو آهي
جڏهن هو طلاق جو نالو وٺي ڊيڄاريندو آهي ته،
پاڻ کي مايوسيءَ جي ڪفن ۾ ويڙهيل ڀائيندي آهيان،
ابي ڏاج ۾ مون کي، بهشتي زيور ڏنو هو
پهاڄ وانگر ان جو هر لفظ،
هنيانءُ تي مُڱَ ڏريندو آهي
منهنجي ذهن کي گهٽو ڏئي، جذبن جي رت مان،
قلم ٻوڙي، عقيدو گهڙيو ويو آهي
منهنجي انسان هئڻ، يا نه هئڻ تي بحث ڪندي،
اڌ ماڻهو ڄاڻندي، قانون لکيو ويو آهي
منهنجن سوچين، خواهشن، جذبن ۽ امنگن جي،
کوپڙين سان، سماج تعمير ڪيو ويو آهي.