نانءُ منهنجو ٻُڌي
تنهنجي ڳاڙهن گلابي
ڳٽولن ڳلن تي
جا سرخي اڃان
جڳمڳائي پئي
ڳالهه ساري چري
ڪيئن نه ويئي کُلي
هي جا لالي الا
تنهنجي رخسار تي
لڙ کڙائي پئي
نانءُ منهنجو ٻُڌي
هوءَ چري نينگري
پنهنجو چهرو هٿن ۾
لڪائي پئي.
**
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو