آزاد نظم: هن گلابي شام ۾
هن گلابي شام ۾،
پريان پهاڙين لام ۾
هيءَ پرندن جي آُڏار؛
۽ رات جي ڪارين ڪميتن جا
ڪئين اڙٻنگ سوار،
تو کي سڏيندا ٿا وڃن.
پر جي ٻڌين!!!
پنهنجي پيرن ۾ پيل،
زنگ آلوده زنجيرون
ٽوڙي، مروڙي ات پڄين
جت سمورا يار تنهنجا،
سار جا سپنا کڻي
ڪنهن وڏاندر ويڙهه لئه
تو کي سڏيندا ٿا وڃن،
پرڪاش جي تون ات پڄين!
هُن پراهين پيار کان،
ايندڙ اماسي رات ۾
ڪئين اميدن جا ڏيئا
هوند ڪر جرڪي پون.
ڪهڪشائن جون ڪنواريون
جهلمل ستارن ٽانڪيل
کهنڀا کڻي،
تنهنجي آڌرڀاءُ لئه
نڪري اچن،
۽ پرهه جي پيچرن تي
گلبدن ڪئين اپسرائون
پنهنجي نازڪ ڀاڪرن ۾،
تو کي ڀري نچنديون رهن؛
پرڪاش جي تون ايئن ڪرين!
ها ڪاش جي تون ائين ڪرين!!
**