خوابن جي ڪاڄ مان هڪ واردات
نفرتن جي مندن ۾
اسين جهول ۾ محبتن جا سوين گل
کڻي جي لنگهياسين،
بي گناهي جي جُرمن ۾ ڦاسي پياسين.
پنهنجي ئي، شهرن ۽ ڳوٺن ڳلين ۾،
وچڙندڙ، سياسي هوائن ۾ الجهي پياسين،
رڳو رات جي ڪا گهڙي گهرجي،
ڪجهه ڪڇياسين،
يار جا ڏس اڌورا سڌورا پڇياسين،
ڪراڙجي ڪنڌيءَ تان عدوليا وياسين،
شهر جي چوڪ تي،
اخباري بنڊ ل جيان ساڙيا وياسين.
ڪنهن دُناليءَ جي فائر تان واريا وياسين،
مگر نفرتن جي نه آڏو جهڪياسين.
ڀٽائي جي درٻار تي ڪنهن مسافر ڪبوتر جيان،
گيت اسان جا،
پنهنجي ئي خوابن جي ڪنهن ڪاڄ مان
نيٺ اغوا ٿين ٿا.
هالا حويلي ۽ ڪنگري جي اوچن
ٺهيل مورچن ڏي، اسان جو ڪڄاڙو،
رڳو روڄ راڙو، اسان جي ڳلين ۾،
جتي خواب بي وارث لاشن جيان ٿا لڳن،
نفرتن جي مندن ۾.
اڙي چنڊ ايڏي جدائي اوهان جي!
اسين يار جي پار جا
ڏَس، اڌورا سڌورا پڇون ها
هيل زرد پتن تي، تنين ڏي،
بهارن جون ڪي ئي چميون موڪليون ها.
قتل گاهن مان گم ٿيل،
ممتا جون لوليون ۽ ٽهڪن پڙاڏا دلين تي اُڻيون ها،
نفرتن جي مندن ۾.
اسين محبتن لاءِ جيئون ٿا
ها اسين محبتن لاءِ جيئون پيا.
**