اسان اڃان سفر ۾ آهيون
زندگيءَ جي گڏهه تي
تاريخ جي ڀري رکي
جبلتن جي جبل کان
چون ٿا ته سفر شروع ڪيو هيوسي،
پوءِ وقت جي پوڙهي وڻ تان
پَلن جا ساوا پن
ڪروڙين ڀيرا
سڪي سڙي ڇڻي پيا
پوءِ به
هيءَ سفر ختم نه ٿي سگهيو
۽ اسان
اخلاقيات جو Tuxedo پائي
لاشعور جي اُچي بريف ڪيس ۾
فلسفي جا ڪتاب بند ڪري
جبلتن کي ڪاري ڌن جيان
لِڪيل بئنڪ لاڪرز ۾
ڦَٽي ڪري
شعور جا ڊجيٽل تالا لڳائي ڇڏياسي،
ڇاڪاڻ ته شعور تالن کي به جنم ڏنو آهي؛
۽ لطيف جذبن کي Deep Freezers ۾
وجهي ڇڏيوسي ته جيئن گهڻي دير تائين
هلي سگهن.
Solar Cell ايجاد ٿيو ته
اڻڄاڻ ماڻهن سِجَ کي Half Fried بيضي جي اڌ ڪچي
ڦڪاڻ سمجهي ڳِهڻ شروع ڪري ڏنو،
پر شعور جي ابتدا ته ان ڏينهن ٿيندي
جڏهن روڊ تي رڙهندڙ
ماڪوڙن جهڙا ماڻهو
پنهنجو پاڻ ڪنهن معاشي بدحاليءَ جي Flour Mill تي
سَستي وڪڻڻ ڇڏي ڏيندا.
شعور تڏهن ايندو جڏهن Intellectualism جا
کوپا (Masks) پهريل آدمخورن جي
پيرن هيٺان ڌرتي نڪري ويندي،
شعور تڏهن ايندو، جڏهن
گل نه پٽڻ جي تنبيهه
اسان جي ذهنن ۾ لڪيل هوندي،
جڏهن هر ماڻهو دانشور هوندو، ۽ پنهنجي چَپن سان
ڪوئلي جا ٺهيل سوالن جا نشان ڊاهيندو.
شعور تڏهن ايندو، جڏهن سياست جا خُدا
عام ماڻهوءَ کي پنهنجو پاڻ Infra Red شيش پُٺيان
ڪڍي ڏيکاريندا،
اسان جو سمورو Infra Structure غلط هجڻ جي ڪري
ويچاري Venus جا هٿ ڪٽيل آهن
نفرتن ۽ جبلتن جو بدبودار پگهر اڃان اسانجن بغلن مان
ٽِمي رهيو آهي
جنهن کي ڪو به Dcodorant گهڻي دير تائين دور نٿو ڪري سگهي.