ائنٽي ڪلائمڪس
ماڻهن کي موت اونداهي گهٽي ۾ هو گڏيو
ساهه جي پوئين گهڙين ۾
پنهنجي پنهنجي پيارڙن کي
يارڙن کي
دور کان هر ڪنهن سڏيو،
جنهن وقت دنيا مان لڏيو
ڪا وراڻي ڪو نه آئي،
بند دروازن سان سڏ
سر ٽڪرائي ڪريا
ها چند ڳوڙها ڪن ڳلن تان ها ڪريا،
موسمون اينديون رهيون
وينديون رهيون
شهر منهنجي جي سمورن ڇوڪرن
۽ ڇوڪرين کي پاڻ سان نينديون رهيون
۽ اڱڻ ۾ گل اڪيلو ماڪ ۾ جلندو رهيو
موت ڪنهن جاسوس وانگر
زندگي جي تاڪ ۾ هلندو رهيو.