زيد پيرزادو جا نثري نظم
هن مجموعي ۾ ستر نثري نظم شامل آهن. نثري نظم کي هڪ ڊگھي عرصي تائين ته شاعري جي هڪ صنف طور قبوليت ئي حاصل نه هئي. فيض جهڙو شاعر به چوندو هو ته ڀائي هي نثري نظم ڇا آهي. هي يا ته نظم آهي يا نثر آهي.
نثري نظم لاء اهو سمجھيو ويندو آهي ته ان ۾ شاعر کي پنهنجن خيالن جي اظهار جي وڌيڪ آزادي هوندي آهي ۽ کيس شاعري جي پابندين تي گھڻو ڌيان نه ڏيڻو پوندو آهي. ان جي باوجود ان ڳالھہ تي سڀ شاعر متفق آهن ته سٺو نثري نظم ان وقت ئي لکي سگھجي ٿو جڏهين شاعر کي رديف قافئي ۽ شاعري جي ٻين گھرجن جي ڄاڻ به هجي ۽ انهن کي استعمال ڪرڻ جو ڏانء به هجي. ساڳي وقت اها جيئن ته شاعري جي ئي هڪ صنف آهي ان ڪري ان ۾ ردم ۽ شاعري جو مزو هئڻ به ضروري آهي نه ته ٻي صورت ۾ بهتر آهي ته بجائي شاعري ڪرڻ جي نثر لکجي.
هن ڪتاب ۾ گھڻن موضوعن کي کنيو ويو آهي. اهو رايو ڏيئي سگھجي ٿو ته هڪ ته ليکڪ سنڌي جي گھڻن شاعرن وانگر داخليت پسند ناهي ۽ پنهنجي اندر ۾ پاڻ سان ڪچهري نه ٿو ڪري ۽ نه ئي پنهنجي رومانوي جذبن جو اظهار ڪري ٿو. هو هڪ ايڪسٽروورٽ شاعر آهي جيڪو مختلف سماجي ۽ سياسي مسئلن تي پنهنجو اظهار ڪري ٿو. منهنجي خيال ۾ شاعر لاء جيڪڏهين رومانس ڪرڻ نه ته به پنهنجي شاعري ۾ رومانس جو اظهار ڪرڻ ضروري آهي. ان کانسواء شاعري ۾ اهو چس ۽ مزو نه ٿو رهي.
سماجي ۽ سياسي لحاظ کان شاعر جو نڪته نظر ترقي پسندانا آهي جيڪا هڪ مثبت ڳالھه آهي.