مختلف موضوع

ڳالھيون ڪتابن سنديون

رئوف نظاماڻي جو ڪتاب ”ڳالھيون ڪتابن سنديون“، سنڌيءَ ۾ پنھنجي نوعيت جو منفرد ڪتاب آھي، جيڪو سندس مطالعي ھيٺ آيل ڪتابن تي تبصرن تي مشتمل آھي. ڪتاب ۾ ڪل 92 مضمون آھن، جن ۾ 80 کن ڪتابن تي تبصرا آھن. جن ليکڪن جي ڪتابن تي تبصرا ڪيا ويا آھن سي بہ ادب، صحافت ۽ سياست سميت مختلف ميدانن جا تمام وڏا نالا آھن. انھن ۾ جارج آرويل، آرٿر ڪوئسلر، سولزي نٽسن، ارونڌتي راءِ، نجيب محفوظ، طحهٰ حسين، ايلف شفق، ازبل آلندي، رابرٽ فسڪ، ايم ايڇ پنھور، محمد حنيف ۽ طاھر بن جلون شامل آھن. انھيءَ کانسواءِ ھن ڪتاب ۾ اردو ۽ سنڌيءَ جي ڪافي ڪتابن تي تبصرو آھي، جن جي ليکڪن ۾ نور ظھير، فھميدہ رياض، انتظار حسين، جميلہ ھاشمي، جمال نقوي، خالد طور، رسول بخش پليجي، شاھ محمد پيرزادي، انور ابڙي، چندر ڪيسواڻي، رسول ميمڻ، قاسم ميرجت، شبير شر ۽ منور سراج سوڌو ٻيا ليکڪ شامل آھن.

Title Cover of book ڳالھيون ڪتابن سنديون

پليجي جي لکڻين تي ڊاڪٽر فيروز احمد جي راءِ

هڪ ڏينهن 80-B لطيف آباد تي ويٺا هئاسين. سيد اڪبر به هيڊ ڪوارٽر تي پارٽي جي نظرياتي، تعليمي ۽ تنظيمي رٿا بندي ۽ لکا پڙهي تي مقرر ٿيل هو. شهيد محمد فاضل راهو، قاسم پٿر ۽ ڊاڪٽر فيروز احمد سماجيات جو ماهر پر پارٽي جي ڪارڪن جي حيثيت ۾ هيڊ ڪوارٽر تي آيل هو. ڪچهري ڪندي رسول بخش پليجي پنهنجي لکيل ڪتابن، مضمونن ۽ مقالن جي باري ۾ ڊاڪٽر فيروز احمد کان پڇيو ته ڊاڪٽر صاحب اوهان جي ان سڄي مواد جي باري ۾ عالمانه راء ڪهڙي آهي؟ سوال تي ڊاڪٽر صاحب ڄڻ ته پريشان ٿي ويو. هونئن جڏهين ڊاڪٽر فيروز احمد سوچيندو هو ته ڳالھه ڪيئن پيش ڪجي ته پنهنجي کاٻي هٿ سان پنهنجي مڇن کي هيٺ مٿي ڪندو هو. ٿوري دير کانپوء اسان ڏانهن ڏٺائين. پليجي ڏانهن معني خيز مرڪ مرڪندي چيائين ته پليجا صاحب توهان جي سموري لکيل مواد مان جيڪڏهين تمهيد، محاورن، اکرن جو ورجاء، چوڻيون ۽ شعر ڪڍي ڇڏجن ته باقي علمي، تحقيقي ۽ تبليغي ڄاڻ جي حساب سان هڪ ڪتاب جيترو به مواد مس آهي. اوهان هڪ نڪتي کي بيان ڪرڻ لاء ڪيترائي صفحا لفظن جي گلڪاري، ٻولي جا محاورا، چوڻيون ۽ شعر استعمال ٿا ڪريو، جيڪو منهنجي سمجھ ۾ ته اضافي آهي. (ڪتاب سرگردان سنسار ۾ ليکڪ محمد قاسم مير جت صفحو 271 ۽ 270 ).
اهو سنڌي جي هڪ ناليواري ليکڪ جي حوالي سان هڪ محقق ۽ عالم جو رايو آهي. ڏٺو وڃي ته اهو مضمون نگاري ۽ تحقيق جي حوالي سان سنڌي ۾ هڪ عام لاڙو آهي جنهن جي ڪري گھڻن کي فوري شهرت ته ملي وڃي ٿي پر اها شي گھڻي عرصي تائين جٽاء نه ٿي ڪري ۽ پنهنجو اثر ۽ مقام قائم نه ٿي رکي سگھي. بهتر اهو آهي ته هر صنف کي پنهنجي لحاظ کان ڏٺو وڃي ۽ ان سان اهو ئي ورتاء ڪيو وڃي.ِ هروڀرو ڪنهن تحقيقي مضمون کي افساني ۽ شاعري جي شڪل نه ڏجي.