فھميدہ رياض
منهنجو ساڻس واسطو ان وقت پيو جڏهين هو ۽ ظفر اڙدو رسالو آواز ڪڍندا هئا. ان رسالي جي آفيس مرينا هوٽل، جتي ڪجھ وقت سنگت ڪراچي جون گڏجاڻيون به ٿينديون هيون ۽ جتي اسٽينڊرڊ بڪ هائوس به هو جتان سوويت يونين جا رسالا ۽ ڪتاب وغيره ملي سگهندا هئا، جي پڇندي تي هئي. هتي رسالي جي تيارين ۽ مواد وغيره جي لحاظ کان منهنجو ڪافي وقت ظفر ۽ فهميده سان گذرندو هو. سندس هڪ برابري جو ورتاء هوندو هو. ساڳي وقت هو ظفر تي ڪک به نه سهندي هئي. مجال آهي جو سندس آڏو ظفر سان ڪو اهڙي تهڙي ڳالھہ ڪري وڃي.
ان کانپوء بينظير جي پهرئين دور ۾ جڏهين فهميده ۽ ظفر ڀارت مان پنهنجي جلاوطني ختم ڪري موٽي آيا هئا ته فهميده کي نيشنل بڪ فائونڊيشن جو اڳواڻ ٺاهيو ويو هو. ان جي آفيس ٿيوسيفيڪل هال بندر روڊ ۾ هئي. چارج سنڀالڻ کانپوء هن پهريون ڪم اهو ڪيو ته ساڻس لاڳاپيل جيڪي ليکڪ وِغيره هئا انهن کي فون ڪري صلاح مشوري لاء گھرايائين. پر جيئن بينظير جي حڪومت گھڻو عرصو نه هلي سگھي تيئن سندس نوڪري به ختم ٿي ويئي. ان کانپوء ڪڏهين ڪڏهين ڪنهن موسي بهاني ظفر ۽ ساڻس سندن پي اي سي ايچ ايس واري گھر تي ملاقات ٿي ويندي هئي يا ڪنهن پروگرام ۾ سلام دعا ٿي ويندي هئي.
هاڻي گھڻي عرصي کان ساڻس ملاقات نه ٿي هئي. تازو هڪ مضمون مان اها خبر پيئي ته هو بيمار آهي ۽ ڪنهن سان ملي نه ٿي. بهرحال هو پنهنجو ڪردار ادا ڪري ويئي.