علڻ فقير
خواجه غلام علي کوساڻي پيشي جي لحاظ کان فوٽو گرافر رهيو آهي. هن پهرين حيدرآباد ۾ ٽائم ۽ پوء سارنگ فوٽو اسٽوڊيو هلايو. ساڳي وقت سندس سنڌي عوامي تحريڪ ۽ ان جي اڳواڻن سان به تعلق رهيو آهي. لکڻ پڙهڻ سان واسطو هئڻ ڪري هو گھڻن ناميارن سنڌي ليکڪن جي ويجھو رهيو آهي. هو پنهنجي آتم ڪٿا فوٽو گرافر جي آتم ڪٿا ۾ هڪ دلچسپ واقعو ٻڌائي ٿو. سندس چوڻ آهي ته اهو شايد 1992 جو سال هو. هو پنهنجي گاڏي ۾ ڪراچي ۾ شيخ اياز سان ملڻ کانپوء حيدرآباد واپس اچي رهيا هئا. ساڻن محمد ابراهيم جويو به گڏ هو. ٿيو ائين ته نوري آباد ويجھو گاڏي خراب ٿي پيئي. رڻ پٽ، سڃ ۽ اونداهي. ڪا گاڏي نه پي بيٺي ۽ نه ڪا مدد پئي ملي. رات جو هڪ ڏيڍ ٿيو هجي. پالارين جو علائقو، ڌاڙيلن جو ڊپ. بهرحال ان دوران پيٽرولنگ پوليس جي هڪ گاڏي اچي بيٺي جن گاڏي ڪچي ۾ بيهاري اسان کي نوري آبادي جي ڪنهن هوٽل تي پهچايو. ايتري ۾ اتي چوڏهن سيٽن واري هڪ ويگن اچي بيٺي جنهن ۾ ڊرائيور سان گڏ رڳو هڪ ماڻهو ويٺل هو جيڪو علڻ فقير هو. هو ڪراچي ۾ ثقافت کاتي جي ڪنهن پروگرام مان سرڪاري گاڏي ۾ حيدرآباد موٽي رهيو هو. هو نشي ۾ ڌت هو ۽ اسان جي ڳالهہ نه پيو ٻڌي پر جڏهين کيس سمجھايوسين ته محمد ابراهيم جويو اسان سان گڏ آهي ته ٿڙندو ٿاٻڙندو منهنجو ابو ابو ڪندي گاڏي مان لٿو. اسان کي هن گاڏي ۾ ته ويهاريو پر سڄو رستو شراب پيو پيئي ۽ جويو کان معافيون به گھري. خير حيدرآباد ۾ گاڏي جويو جي گھر تي پهتي ته اسان کي به چيائين ته اوهان به لهو، مون اوهان جو ٺيڪو نه کنيو آهي ۽ رڳو ابي جي ڪري اوهان کي ويهاريو. اهڙي ريت اسين پنڌ اچي پنهنجي گھر پهتاسين.