عمر ويگنول
پابلو نرودا پنهنجي يادگيرين ۾ پنهنجي ارجنٽائن جي هڪ دوست ليکڪ عمر ويگنول جو ذڪر ڪيو آهي. هو هڪ عجيب شخص هو. مضبوط قد بت وارو ماڻهو جنهن جي هٿ ۾ هميشه لڪڻ هوندي هئي. هن بيونس آئرس ۾ کيس هڪ هوٽل ۾ ڊنر لاء مدعو ڪيو. هو جڏهين اتي پهتو ته هن وڏي واڪ، ته جيئن اتي ويٺل سڀ ٻڌي سگھن، چيو ويهو عمر ويگنول. هن کيس چيو ته عمر ويگنول ته تون آهين مون کي تو ڇو چيو ته هن کيس چيو ته ماڻهن جا مون تي گھڻا حساب ڪتاب رهيل آهن. مون ان ڪري توکي ان نالي سان سڏيو ته جيئن اهي سڀ حساب ڪتاب تو سان ڪن ۽ تنهنجي هوا ڪڍن.
پيشي جي لحاظ کان هو ارجنٽائن جي هڪ پرڳڻي ۾ زرعي ماهر هو جتان هن هڪ ڳئون آندي هئي جيڪا سندس اهڙي دوست هئي جنهن کان هو ڌار نه ٿي سگھندو هو. هو ان کي سڄي بيونس آئرس ۾ رسي کان جھليو پيو هلندو هو. ان دوران هن پنهنجا.ڪجھ ڪتاب شائع ڪيا جن سڀني جا عجيب عنوان هئا. مثال طور ڳئون ڇا ٿي سوچي ۽ ڳئون ۽ آئون وغيره.جڏهين پين ڪلب بيونس آئرس ۾ پنهنجي پهرين عالمي ڪناگريس تي ڪئي تڏهين ليکڪ، جن جو اڳواڻ وڪٽوريا اوڪمپو هو، ان خيال کان ڏڪي ٿي ويا ته ويگنول پنهنجي ڳئون سان گڏ اچي حاضر ٿيندو. انهن اختياري وارن کي سڄي صورتحال سمجھائي ۽ پوليس پلازه هوٽل جي پر تعيش جاء، جتي اها ڪانگريس ٿي رهي هئي، کي گھيرو ڪيو ته جيئن مٿي ڦريل ويگنول کي اتي اچڻ کان روڪي سگھجي. ڪانگريس جون سرگرميون پنهنجي عروج تي هيون ۽ ليکڪ يونانين جي دنيا ۽ ان جي جديد دنيا سان تعلق تي ڳالهائي رهيا هئا ته ويگنول پنهنجي ڳئون، جنهن ائين ٻاڪارڻ شروع ڪيو ڄڻ اها بحث ۾ شامل ٿيڻ چاهيندي هجي، سان اچي نازل ٿيو. هن ان کي هڪ وڏي بند وين ۾ ڪنهن ريت پوليس جي نظرن کان بچائي اتي آندو هو.
ويگنول هڪ ڀيري هڪ پهلوان کي وڙهڻ لاء چئلينج ڪيو. ويڙه واري ڏينهن هو پنهنجي ڳئون کي به وٺي ويو ۽ ان کي آکاڙي جي ڪنڊ ۾ ٻڌي ڇڏيائين. پهلوان کيس زير ڪرڻ ۾ دير ئي نه ڪئي ۽ سندس نڙي تي پير رکي بيهي رهيو. ماڻهن سيٽيون ۽ تاڙيون وڄايون ۽ پهلوان کي داد ڏني. ان کانپوء ويگنول هڪ ڪتاب لکيو جنهن جو عنوان هو ڳئون سان ڳالهہ ٻولهہ. ان ڪتاب کي هن انهن چاليهہ هزار ڪتي جي پٽن جي نالي ڪيو جن سندس هار تي خوش ٿيندي سيٽيون ۽ تاڙيون وڄايون هيون.