گارشيا مارڪيز جو خواب
گارشيا مارڪيز پنهنجي ڪهاڻين جي ڳٽڪيStrange Pilgrims جي مهاڳ ۾ لکي ٿو ته 1970 جي ڏهاڪي ۾ جڏهين آئون اسپين جي شهر بارسلونا ۾ هوس ته مون هڪ خواب ڏٺو ته آئون پاڻ پنهنجي جنازي ۾ شريڪ آهيان. مون کي ڏاڍي خوشي پئي ٿي ته هڪ ڊگھي عرصي کانپوء منهنجي اهڙن دوستن ۽ مائٽن سان ملاقات ٿي رهي هئي جن کي مون گھڻي عرصي کان نه ڏٺو هو. پر تدفين کانپوء جڏهين سڀ واپس وڃڻ لڳن ٿا ته مون کي چيو وڃي ٿو ته تون واپس نه ٿو وڃي سگھين ۽ تنهنجو سفر هتي ختم ٿي ويو هو.
اهو اهڙو دور هو جڏهين پنهنجي هڪ ناول The Autumn of the Patriarch، جنهن کي هو پنهنجو هڪ ڏکيو ڪم چئي ٿو، لکي پوري ڪرڻ کانپوء اهو سمجھ ۾ نه پئي آيو ته هاڻي ڇا ڪري. ان خواب کيس اهو اتساه ڏنو ته شعوري طور پنهنجي سڃاڻپ جو جائزو وٺجي ۽ ڇو نه اهڙين عجيب ڳالهين متعلق لکجي جيڪي يورپ ۾ لاطيني آمريڪا جي ماڻهن سان ٿين ٿيون. وٽس ان وقت انهن خيالن کي لکڻ لاء ڪو نوٽ بڪ نه هو. هن ٻارن کان سندن اسڪول جي ڪاپي ورتي ۽ ان ۾ انهن خيالن کي محفوظ ڪرڻ شروع ڪيو. يورپ جي مختلف شهرن ۾ وڃڻ مهل ٻار ان ڪاپي کي پنهنجي اسڪول جي بيگ ۾ محفوظ ڪري رکندا هئا.
اٽڪل سٺ کان وڌيڪ اهڙين عجيب ڳالهين کي هن ڪاپي ۾ نوٽ ڪيو. ميڪسيڪو واپس پهچڻ کانپوء جڏهين هن انهن کي ترتيب ڏيئي لکڻ جي شروعات ڪئي ته پهريون خيال کيس اهو آيو ته اهي ناول نه پر شارٽ اسٽوريز ٿي سگھن ٿيون. ٻيو اهو ته گھڻيون شيون جن جي لاء شروع ۾ ائين لڳندو آهي ته اهي بس آساني سان لکجي وينديون. پر جڏهين لکڻ ويهبو آهي ته لڳندو ته انهن کي اڳتي وڌائڻ ڏکيو آهي. ان ڪري گھڻين شين کي رد ڪرڻو ۽ گھڻن کي في الوقت پاسيرو ڪرڻو پوندو آهي.
سندس چوڻ آهي ته شارٽ اسٽوري لکڻ ائين ئي ڏکيو ڪم آهي جيئن ناول جو پهريون پيراگراف لکڻ جنهن ۾ سڄي ناول جي بيهڪ، ان جي اڻت ۽ ايستائين ته ڪردار به اچي ويندا آهن جڏهين ته پوء اهو ڪم سولو هونڌو آهي پر ان جي پڄاڻي ۾ وري اها ڏکيائي سامهون ايندي آهي. هو لکي ٿو ته ان ڪم ۾ هو ٿڪي پيو هو ۽ کيس لڳو ٿي ته اهو ڪم اڳتي نه وڌي سگھندو. هوان وقت لکڻ جوڪو ڪم نه ڪري پئي سگھيو. ان ڪري هن رڳو لکڻ جي مشق ڪرڻ جي حوالي سان مختلف اخبارن ۾ ڪالم لکڻ شروع ڪيا.
ٻه ٽي سال گذري ويا. پوء پنهنجي لکڻ جي ميز تي ڪا شي ڳولهيندي کيس پنهنجي ان فائل جو خيال آيو. سندس ذهن ۾ اهو ئي هو ته اها فائل هتي ئي ڪٿي ڪتابن وغيره جي وچ ۾ پئي هوندي. پر گھڻي ڪوشش ڪرڻ ۽ سڄو گھر هيٺ مٿي ڪرڻ کانپوء به اها فائل کيس نه ملي سگھي. هن پنهنجي يادگيري جي آڌار تي انهن ڪهاڻين کي وري لکڻ شروع ڪيو. اهو ڏسڻ لاء ته واقعي شيون ائين ئي هيون جيئن هن ڏٺيون ۽ لکيون هيون. هن يورپ جي مختلف شهرن جو هڪ تڪڙو دورو ڪيو ۽ کيس اهو نظر آيو ته شيون گھڻيون تبديل ٿي ويون هيون. بهرحال هن ڪجھ کي ڪهاڻين جي شڪل ۾ پيش ڪيو. هن ڳٽڪي ۾ ٻارنهن ڪهاڻيون شامل آهن، جن مان پنج موجوده صورت ۾ اچڻ کان اڳ صحافتي ليک ۽ اسڪرين پلي جي شڪل ۾ هيون، جڏهين ته هڪ ٽي وي سيريل هئي.