نعتيه غزل
سئو سُجهن ٿا سونهن وارا، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
سج ستارا قمر ڪتيون، ڪِيئن برابر ٿي بيهن؟
نِج نوراني نظارا، پر هِنئين ۾ هيڪڙو.
سونهن تنهنجي سان سڄو سنسار ويو سينگارجي،
حُسن ۾ ڪَئين هاڪَ وارا، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
واهه واهه واکاڻ وائي، هت حَسنين جي هلي،
نِت نرالا نينهن نعرا، پر هينئين ۾ هيڪڙو.
منهن پَسا محبوب منور آهين عالَم آسرو،
تاب تجلا طور وارا، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
حُسنِ يوسف جي جهلڪ هڻندي نه توسان هام ڪا،
تنهن اُهائو آشڪار، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
ڪُل مسيحي معجزا، يا موسوي جاني جهاد،
لَحن دائودي دلارا، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
درد ”شوري“ جا دفع، جي دم اندر ديدار ٿئي،
ميٽجن مون سور سارا، پر هنئين ۾ هيڪڙو.
***
(12 آڪٽوبر 1982ع ڏينهن اربع، سريوال ڳوٺ لڳ)