جلدي گهراءِ جاني تنهنجي تڏي تڏي
اٽڪيو چپن ۾ ساهه آ سهڻا سڏي سڏي.
سالن کان مون جا سانڍي، پوري نه ٿي اميد،
هن ويل واهرو ٿي، جياريو جڏي جڏي.
بي سود ٿيا بنهه اڄ مون لئه مرڻ جيئڻ،
جيسين اچي هو منهنجو اندر اڏي اڏي.
ويا موڪلائي مون کان منهنجا حواس هوش،
سُڌ ڪا سماءُ ناهي کامي کڏي کڏي.
سڀڪو سڏيو سڏي پيو، نالي سندئي سڄڻ،
هاڃا نه ڪر تون هيڏا، ڇپرين ڇڏي ڇڏي.
لوڪئون گذاريان لڪندي ته به ٿي لکا لکن،
هر دم هِتان هُتي ٿو لڏيان لڏي لڏي.
”شوري“ کي شرف بخشي جيڪر اچين اڱڻ،
گهاري وڃين گهڙيون ڪي گوڏي گڏي گڏي.
***
(3 مئي 1985ع سومرو لغاري سريوال)