اکڙيون ڏسن ٿيون تنهنجون راهون وري وري
هردم اچن اندر مان آهون وري وري.
دلبر هئس نه ڌاريون، در تان ڌڪي ڇڏيئي،
ويندا رهيا وسيلا واهون وري وري.
پويان پساهه پورا آهن اِجهو ٿيا،
دل درد مان ڪري ٿي دانهون وري وري.
صبح و مَسا سڪايل سهڻي سوا سُڃو،
موٽڻ جي ڪر مٺا ٿي پانهون وري وري.
مسڪين هي مسافر ڇا لاءِ ٿا ڇنو؟
رولي رَندن ۾ ڇڏيوَ ڇاهون وري وري.
موٽي ملهاءِ محفل، جيئري جدا نه ٿي،
محبوب ٿو ٻَڌان اڄ ٻانهون وري وري.
شُعله گري نظر جي ”شورا“ ڪندي شهيد،
ڪمزور تي ڪٽارين، ڪاهون وري وري.
***
(26 اپريل 1985ع سومرو لغاري سريوال)