گلبدن جي گهور گهايا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
موت کان وڌ مُرڪ ماريا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
پير پاتو جيئن پرينءَ تان تاب تجلي طور ٿي،
چمڪ چهري ساڻ ڌرتي پلڪ ۾ پُرنور ٿي،
جهلڪين جيئري جلايا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
جان جليم جوش ۾ جڏهن ڏٺم جانب جمال،
ڪان قهريءَ سان ڪِريس، ڪا ڪُل ڪُٺس ڪامل ڪمال،
سڄڻ جي سڪ سوز ساڙيا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
نت نغارا نينهن جا واڄٽ وڄن پيا منجهه وجود،
عاشقن اُهڃاڻ آ سينو سڙيل سوزن سرود،
نينهن جي نشتر نمايا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
محب جي محلات مَهندا خاص خيما کوڙيم،
خاڪ ”شورا“ خوبروءَ جي مرض موڙا موڙيم،
ڪجل ڪُنڍين جي ڪُهايا، سؤ سڄي ۽ سؤ کٻي.
***
(25 آڪٽوبر 1979ع مدرسه ڪنگورو شاخ موري ڊگهڙي)