اڄ کلي درشن دري ساجن ڪيا سينگار هار
اڄ کلي درشن دري ساجن ڪيا سينگار هار.
تان لنگهي ويا اوچتو ڪي تير تنهن جا آرپار.
مَئي پيئڻ سان مست ميخوارن ڪيا ٿي غم غلط،
هاڻ حاجت ناهه تن، جيئن ديکيئون ديدار يار.
موسمون پنهنجي مُندي تي ڪن منڊل ٿيون موج سان،
پر بهاريون بيوسن، ٿئي ناز سان نروار يار.
جي جسارت معاف ٿئي، تان هي ادب سان عرض آ،
پيو ڪُهج پنهنجي ڪُنڍين سان، جو ڪُسڻ ۾ آ قرار.
محب خود مستور ٿي مون کي ڪرين مسرور جي،
ويهه اچي اکڙين اندر، تان نيڻ ٺرنم بار بار.
وڌ نه توکان پاڪ پُتلو پرت جو پيدا ٿيو،
آهي عيبن کان الڳ هڪ پاڪ ئي پروردگار.
اڻ ڳڻيون آهن ادائون، ناز ٿيا نت نت نوان،
جان جيءَ جيرو جگر قربان تو تان وار وار.
حُسن هيڪر جي هنيا ”شوري“ کي شعلا شوق جا،
ٿيو تڏهن کان تنهنجو آهي خاص خادم خاڪسار.
***
(17 سيپٽمبر 1984ع سومرو لغاري سريوال)