واٽ ورتي مون وفا جي، ڀل ٿئي هو بيوفا
مِڙ مٿي منهنجي ميارون، جُٺ جبر جورو جفا.
سور سوريءَ جي سزا جو، ساهه کي ڪي ساعتون،
پر برهه بِسمل ٿئي ٿو ڪين ڪي سالم صفا.
ياد آهن، ياد رهنديون، يادگيريون يار جون،
ڪيئن وساريان قرب وارن جي ڪيا وعدا وفا.
آسري ۾ آهيان اڄ ڪي سُڀان ايندا اڱڻ،
رس رهاڻيون خوب ٿينديون، ڪين ٿيندا هو خفا.
آه و زاري انتظاري بي قراري بي وسي،
قرب ڌاران قربدارن، ڪين ٿئي ”شورا“ شفا.
***
24 جون 2005ع مسڻ وڏي