اکڙيون ڪٿي اجايو اڙائين متان متان
سڪ ۾ سدائين سينو سڙائين متان متان.
سوزِ صَنعان ناهي مجنونءَ جي محبت،
ويسر ۾ وک نه هيڏي وڌائين متان متان.
سڪ سا ڪٿي جا سهڻي مهراڻ کان نه موٽي،
ڀيلو نه کڻ، جي کڻندين، ڀُرائين متان متان.
مچ جي مجاز جا هت مچندا رهن مدامي،
پروانو چائي پاڻ، پڏائين متان متان.
محبت جي آهي منزل ڀورا بنهه بعيد،
واڳون وري نه اڌ مان ورائين متان متان.
توکي شعور شايد آهي نه عشق جو،
باهه برهه کان پاڻ بچائين متان متان.
”شورا“ شڪست آهي ڌارئين کي دل ڏيڻ،
اغيار کي اندر ۾ اَڏائين متان متان.
***
(20 آگسٽ 1985ع ڳوٺ ڦل شورو تعلقو ميرپور ساڪرو)