آءُ اڱڻ منهنجي عجيبا اڄ ورائي وصل واڳ
آءُ اڱڻ منهنجي عجيبا اڄ ورائي وصل واڳ.
جي گهڙي گهاري وڃين، ڀايان ڀلا ڪر ٿيام ڀاڳ.
موٽ تون موڙي مهارون، مهر محبت جون مٺا،
درد دوريءَ ڏي دوا، جن دل ڌَڪي ڪئي داڳ داڳ.
برهه جي بيمار جو توکان سواءِ ناهي طبيب،
سي سِگهو ڪر تون سَگها، جن جي اندر ۾ عشق آڳ.
تو سوا سينو سندم، سورن ڪيو ساڻو صفا،
رس رهاڻيون تنهنجون راڻا، روز منهنجي روح راڳ.
جان جهلڪين سان جلي، ماڻن مِٺا من موهيو،
چاڳلا سي چاق ڪر، جي چاڪَ ڪَيڙا تنهنجي چاڳ.
ٿي وِلهن جو واهرو، تن بي علاجن جو علاج،
ڇانوءَ ڇوري جو ڇپر ۾، ڀروسو ٿي مون بيراڳ.
ديد درشن ڪاڻ دلبر دل سندم دائم دُکي،
جيءَ جڏا جاني جيارڻ اچ مسيحا منهنجي ماڳ.
پنهنجي ”شوري“ جون خطائون کَم خدارا خوبرو،
جي اڱڻ منهنجو اُجارين، ڏور ٿيندا ڏک ڏهاڳ.
***
(11 ڊسمبر 1982ع سومرو لغاري لڳ ڪامارو)