رهن ٿا دائمي دل تي دکن جا داستان ڪجهه ڪجهه
اچن ٿا ياد اڄ مون کي انهن جا آستان ڪجهه ڪجهه.
جڏهن گوندر هئس گهيريو، گهنگهر پئي گهاريم گهڙيون،
تڏهن ڀانيم ته ڪي بدليا زمين و آسمان ڪجهه ڪجهه.
ڪري جانب جدايون ويا، جڏو جيءَ جن جياريو هو،
وسارڻ سان نه ٿا وسرن، مسيحا مهربان ڪجهه ڪجهه.
اوطاقي ٿي اڳي جن سان اندر جو حال اوريم ٿي،
وڇوڙا ڏيئي ويا وڇڙي، دلارا دِلستان ڪجهه ڪجهه.
ويا ڪيڏانهن ڪٿي آهن، رهيا جيڪي رقابت ۾؟
اڃا تن جا هتي هڪ ٻه رهن ٿا رازدان ڪجهه ڪجهه.
مڙهي الزام ڪئين مون تي بنايائون مون کي مجرم،
اکين آڏو اڃا آهي، اهو محشر عيان ڪجهه ڪجهه.
زماني جي ظلم زورين قهر جت ڪٿ ڪيا ڪيڏا،
شهادت عشق جي ”شورا“ اُڃاري آ اَڃا ڪجهه ڪجهه.
***
(12 سيپٽمبر 1984ع سومرو لغاري سريوال)