سورن کي چئو ته مون سان ڪريو نه ساز باز
ڳاري ۾ آهي ڳاريو مون کي گهڻو گُداز.
سجدا ڪيم سوين جي سُبحان کي سَمهون،
ڪونهي پتو قضا ٿيا، يا ٿي ادا نماز.
ٻن کان نه آهي ٻاهر، هي فلسفهء حيات،
ڪو نياز سان نوازيو، ڪنهن کي نسورو ناز.
دم کن نه دم پٽي ٿو، پانڌي پريت جو،
سڪ جي سفر ۾ ڄڻ ڪو حاجي طرف حجاز.
نازن ڀريا نظارا نئين سج نوان نوان،
آهن عجب ادائون، هر هڪ رکي ٿي راز.
قربائتي ڪمند ڏس قيدي ڪيا لکين،
پنجوڻ تي پِرائي سر ويچ سرفراز.
هُن جي ثنا ۾ آهي ڪون و مڪان سدا،
شاهه و گدا ۾ ”شورا“ آهي نه امتياز.
***
(17 آگسٽ 1985ع ڳوٺ ڦل شورو تعلقو ميرپور ساڪرو)