ٿو رهان حيران هر دم، منهن ڏسڻ جي واسطي
در سندئي دربان ٿيس، دارو نه وٺڻ جي واسطي.
تنهنجي ڪوماڻيل ڪُنڍين، گهايو گهڻن کي گهور سان،
دور کان ڏي دم دلاسو، دل ڏيڻ جي واسطي.
ڏيهه سڄا ڏوري ڏٺم، پر تو مثل مليو نه مور،
تنهنجي چاهت جو چُڪو، آيس چکڻ جي واسطي.
ڇا جلائيندين جهان؟ هاڻي حُسن کي ڍول ڍڪ،
ڪجل ڪُنڍين ۾ نه ڪر عاشق ڪُهڻ جي واسطي.
تير تفنگن کان تکيون قاتل ڪَٽاريون ڪُنڍڙيون،
عرض آزيون تو اڳيان، نرمي ڪرڻ جي واسطي.
انتظاري ۾ عمر آندم اوهان جي در عجيب!
ڏي دوا دردن سندي چاڪن چِڪڻ جي واسطي.
ويا وڇوڙا ورهيه جا، اڄ در کليا ديدار جا،
خاص ”شوري“ جي خواهش خوش ٿي کلڻ جي واسطي.
***
(14 سيپٽمبر 1980ع ڪامارو شريف)