اچي منهنجي اڱڻ انور قريبا قرب ڪاريو اڄ
پساهه پورا ٿيڻ کان اڳ ڏيئي آٿت اٿاريو اڄ.
سُڪن ساڙي ڇڏي سُڌ ٻُڌ نه همت حوصلو هاڻي،
هلي هيڪر ٿيو حامي، اندر منهنجو اُجاريو اڄ.
ٻڌي ٻانهون نمي نِوڙي ڪريان آزيون اوهان آڏو.
سڪايل جو سهارو ٿي، سقيمن کي سنواريو اڄ.
برهه بيمار بسمل کي ٻُڪي ٻاجهن ڀري ڏيئي،
سِڪي سڪرات ۾ پهتل، سگهيرو سو سڌاريو اڄ.
مٺا مجبور من تي مون، مجازن مچ مچن هر هر،
ڀلا سُڌرن سوا تو ڪيئن؟ جڏا جيڪر جياريو اڄ.
اگهايا عرض آگي مون، شڪر ”شورو“ ڪري هر پل،
هينئين سان هل حقيقت ڏي، مجازي مام ماريو اڄ.
***
4 مارچ 2009ع مسڻ وڏي