هي پکي پرديس جو پهتو پرينءَ جي پار اڄ،
هي پکي پرديس جو پهتو پرينءَ جي پار اڄ،
منتظر مشتاق آهي، من ملي منٺار اڄ.
هن حسنين جي حڪومت جو نرالو آ نياءُ،
ٿئي ڦٽيل جو فيصلو، سِتمن سندو سردار اڄ.
دل دُکيل، جيرو جَليل، سينو سڙيل، سنڌ سنڌ سٽيل،
ڏي دوا يا ڌڪ هڻي ڌڙ ۽ سِسي ڪر ڌار اڄ.
سرد آهن ساڻ سڏڪن سُک ڦٽو ساري ڄمار،
هن حياتي کان حبيبا! موت ڏيئي مار اڄ.
عشق جي آڙاهه ۾ پَچندي ڏٺم ڪئين پهلوان،
جيءَ جيارا جلد سي جانيون جلايل جيار اڄ.
زهر ٿي ويا زور زياده تنهنجي زيارت سان زخم،
قرب تنهنجي ۾ ڪنڊا چُڀڪيا اٿم چوڌار اڄ.
آهين جِيوَن مون جڏي جو دم نه دلبر دور ٿي،
ڪر نه ڪُنڍين سان قتل، سهڻا سڄو سنسار اڄ.
خوبروءَ کي خواب ۾ ”شوري“ ڏٺو کلندي وري،
گهوريان تنهن جي گهٽيءَ ۾ گل گلابي هار اڄ.
***
(23 سيپٽمبر 1981ع کڏو ڪراچي.)
//
روح راڻا ويهه ته ڪريون رس رهاڻيون رات اڌ