ڪيئن ڪريان ڪيڏانهن وڃان، ڪنهن سان ڪريان هي حال دل؟
تو بنان تڙپي پئي جا پرت ڪئي پائمال دل.
هڪ برهه باهيون ٻريون ٻي بي قراري بيوسي،
ٿي گذاري ان گهنگهر ۾ ڏينهن راتيون سال دل.
پيو ڪريان تلقين تنهن کي صبر جي صبح و مسا،
پر نه مورهين ٿي مڃي مجبور سا بي حال دل.
جي مٺا مرڪي مِلين تان مون مِلن خوشيون خرار،
هِن هنئين هورو لهي، ٿئي مفت مالا مال دل.
سڀ سُڃائي سون چاندي، دولتون دارين پڻ،
خوبرو خوش ٿي کلي تان خوب ٿئي خوشحال دل.
اي سخي! ڪرڪا سخاوت هِن سُڃي سائل مٿي!
فقر فاقھ فرقتن جي، آ ڪئي ڪنگال دل
دل دليلن ۾ پئي، دلبر! دلاسو ڪو ته ڏي!!
اڄ سُڀان جي آسري لئه پئي پَٽي هيءَ فال دل.
وئي وڇوڙن ۾ وَهي ”شوري“ سِڪون پييون پلئه،
وصل وائي واريين تان شاد ٿي پئي شال دل.
***
26 اپريل 2007ع خميس مسڻ وڏي