ڪِرڻن کي آفتاب بنائي رهيو آهيان
انڌن ۾ شمع فڪر جلائي رهيو آهيان.
لکندو رهيو آن مهرو وفا جون حڪايتون،
افسانهء حيات ٻڌائي رهيو آهيان.
چوندو رهيو آن گردش دوران جو داستان،
ويتر ئي پنهنجو پاڻ گهٽائي رهيو آهيان.
ناهي اُميد ڪڏهن مون کي انهن ۾ ڪا،
جن دوستن جو درد ونڊائي رهيو آهيان.
هن ڪشمڪش ۾ اينديون رهن ٿيون آفتون،
يارانِ همنشين کي سڏائي رهيو آهيان.
دل ۾ تڙپ، اکين ۾ لڙڪ، چپن تي آهه،
هونئن به دعا لئه هٿڙا کڻائي رهيو آهيان.
ارباب اقتدار جي شاهانه ٺاٺ کي،
آهُن جي ٺوڪرن سان اُڏائي رهيو آهيان.
هن قوم جي افراد کي ”شورا“ سدائين مان،
تن بزدلن کي مرد بنائي رهيو آهيان.
***
8 جنوري 1985ع ڳوٺ سومرو لغاري سريوال