اڄ به اُڌما ٿا اُٿارين، عشق جا آزار سڀ
ڪَن بِلو ڪهڙو ڀلا، جي برهه جا بيمار سڀ.
هير ۾ هٻڪار ناهي، ويون ڪَليون ڪومائجي،
ٻهڪندڙ ڪو ناهي ٻوٽو، ڏس گهمي گلزار سڀ.
ويا تڏا سي ويڙهجي، جن تي وڇاڻا هئا وڏا،
هت نه حاتم ٿو سُجهي ويا هڙ هليا هيڪار سڀ.
مهر محبت موڪلائي ماڳ وئي موٽي وري،
پوءِ به لوچي ٿا لهن، جي ڪن ڦٽا ڪم ڪار سڀ.
مون به هينئڙي کي چيو هو ”هاڻ ڇڏ هورو ڀلا“،
اِيءَ نه مارن ريت وارا، تنهن پڙهيا اشعار سڀ.
مون چيو اکڙين کي، ”اڄ کان لڙڪ لاڙڻ ئي ڇڏيو“،
تن چيو ”سامهون اٿئون هڪ سونهن ٻيا سينگار سڀ.“
شوق کي ”شورو“ ڇڏي ڪيئن؟ ڪَل نه ڪا توکي ڪَچا!
ڪِيئن وساريان، ڪين وسرن وِرهه جا وهنوار سڀ.
***
(25 آگسٽ 1985ع مسڻ وڏي)