اکڙين مان ڇلڪي ڇلڪي ڇلڪي پوي ٿو پاڻي
چُپ چاپ لڙڪ لاڙي، آهيم ٿي پڄاڻي.
جيسين جيان ٿي جاني، آن ۾ اٿم اميدون،
ايندو عجيب ايندو، ڏهنايون ڏيان ڏهاڻي.
سڪ ۾ ڏيئي سزائون، سهڻا نه مار مون کي،
واهر ڪريو وِلهيءَ جي واجهائي پئي ويڳاڻي.
دردن جا دونهن دمدم دل ۾ دکن ٿا دلبر،
بيوس بِلو ڪري ڇا؟ آهي اصل اياڻي،
ورهين جا ڏيئي وڇوڙا، ويٺين وڃي وساري،
روئندي گذاريان راتيون، هيءَ رات پڻ وهاڻي.
اُجرن اڱڻ اچين جي، ڪنهن مهل ڪنهن بهاني،
صدقي ٿئي سڄڻ تان، ورهين کان جا وڪاڻي..
سهسين سُکائون سهڻا، ڀيري تنهنجي لئه باسيم،
داتا ڌڻيءَ جي در تي، آهم دعا اگهاڻي.
محبوب تي ميارون ”شورا“ نه ڪر شڪايت،
ويهندا نه هو وساري، نيندا نڌر نماڻي.
***
(15 ڊسمبر 1988ع مسڻ وڏي)