وڌ مِٺائي کان مِٺو، نالو مِٺي جو آ مِٺو
ڪيئن ڀلا ڀايان مَٺو، جو اصل کان آهي مِٺو.
خلقيون آهن خدا، چيزون چڱيون ڪيئي مِٺيون،
پر مِٺي جي وڌ مِٺي، تنهن کان به وڌ آهي مِٺو.
ڪيئن ڪڙو ڀايان ڀلا، جنهن لئه سِڪان صبح و مسا،
هڪ نظر جيڪر نهاري، هر ڪڙو ٿي پئي مِٺو.
وِرد وانگر اِسم اُن جو پيو اُچاريان عُمر ڀر،
محبتي مذڪور جو لاشڪ لُطف آهي مِٺو.
ڪير ٿو چئي؟ ڏور آهي بلڪ اوڏو کان اکين،
سو سدا سامهون سَندم هُرندڙ هينئين آهي مِٺو.
تِر مثل تنهن ۾ خدا خلقي ڪڙائي ڪينڪي،
ها مگر ”شورا“ سَلوڻائي ۾ شامل آ مِٺو.
***
9 مارچ 2010ع مسڻ وڏي