مٺو آهي محبوب ڄڻ کير کنڊ
وري سونهن ۾ سرس چوڏهين جو چنڊ.
خوشيءَ مان کنيا مون انهي جا انگل،
ڪيو قلب قيدي آ محبت جي منڊ.
نوان ناز تنهن جا ڏهاڙي ڏسان،
وٺي ٿو زمانو ڏسڻ جو به ڏنڊ.
پرين جي پَسان روح ريجهي پوي،
رقيبن وڌي آ وڏي روڪ رنڊ.
نبيرا ڪيا نينهن مون سان نوان،
ائين جيئن اٽي کي پيو پيهي جنڊ.
پرين سان نه پاڙي سگهياسون پريت،
عقل ڇا ڪري؟ عشق آهي اهنڊ.
رهاڻين ۾ ٿا روز چوندا رهن،
گهڻو آهي ”شوري“ کي هُن تي گهمنڊ.
***
(11آگسٽ 1996ع مسڻ وڏي)