اسان جي دل اوهان لاءِ سڪي ٿي يار سالن کان
ملڻ جي مِهر ڪريو ڪا، وڃون ٿا هاڻ حالن کان.
ڦٽي ڦارون فراقن ڪِيو، هينئون سو هاڻ هنڌ ناهي،
ڌري هٿ دل مٿي دلبر، بچايو جيءَ جنجالن کان.
ڪتيون ڪي چيٽ چانڊوڪيون اوهان جي آس ۾ گذريون،
وٺيو واٽون ٿو واجهايان، ڪريو وعدو وصالن کان.
وڇوڙي واجهه ڪي واري وڌا هينئڙي کي هيڪاري،
بچان ڪيئن برهه بازيءَ ۾، ڪشوڪش جي ڪشالن کان.
سِڪُن ساڻو ڪيو تن من، نه هِن پاسي نه هُن پاسي،
همت وئي هارجي هيڪر، چُرڻ چُستي جي چالُن کان.
وصل واري ڪجو واهر ته ساڻا سَنڌ من سُڌرن،
دريءَ مان دور ٿئي درشن ته نڪران ڏک ڏيوالن کان.
پنهنجي پَر ۾ پڇيو هوندئي ته ڪهڙي حال ۾ ”شورو“،
چيو هوندن چريو هاڻي ويو حالن حوالن کان.
***
23 نومبر 2009ع مسڻ وڏي