پيار پيارا پرت پيالو، آهي جو اڪسير هڪ.
منهن سندئي من موهڻو، ڄڻ مور آيا مير هڪ.
چنڊ کان چؤڻو چمڪ ۾ صاف سهڻي جو سُهاءُ،
ان جي اکڙين عاشقن ۾ خوب کوڙيو تير هڪ.
منهن ورائي جي مٺا هڪ پل ڏکويل ڏي ڏسين،
تان پوي سَنڌ سَنڌ ۾ سهڻا سوز واري سير هڪ.
لال لب، ٻيا لال ڳل ٽيو لال لالڻ جو لباس،
ڍول کي ڄڻ ڪنهن ڍَڪائي لال لوئي لير هڪ.
ڏور کان جي ڏند ڏسان، سمجهان ستارن جي قطار،
سَرس آ سُرهاڻ تنهنجي ڇا عطر عنبير هڪ.
هوڏ ڇڏ اي حسن وارا، عرض آزيون ڪر قبول،
وار ”شوري“ تان وري، وهمن سندي هيءَ وير هڪ.
***
(9 سيپٽمبر 1980ع ڪامارو شريف)