جان وئي جانان به ويو، ويڌن وري واري نه پڇ.
سک نه سنڀران هيڪ ساعت، سور سي ساري نه پڇ.
جي لڳئي ڪاني قرابت، تان پوئي ڪَل قُرب جي،
سور ساماڻا سوين، ڳڻتين ڇڏيو ڳاري، نه پڇ.
هيڪ تون هردم هينئين ۾، پور پل پل پرت جا،
محب مٺڙا موٽ تون، محبت ڇڏيو ماري، نه پڇ.
انتظاري ۾ آهن اکڙيون اوهان جي در عجيب!
نينهن نياپن ڪر نبيرو، پرت وڃ پاري، نه پڇ.
تنهنجي جلوي جوت جاني، جڳ جلايا جهَرڪندي،
هاڻ حيلو ڪر حبيبا! عشق آزاري نه پڇ.
تون ئي خواب و خيال ۾ ”شوري“ اڳيان کلندو رهين،
ترت ٿئي تعبير تنهن جو، ڪا گهڙي گهاري، نه پڇ.
***
(15 اپريل 1981ع ڪامارو شريف)