سڄڻ ساڻيهه تنهنجي ۾، جيئڻ جو حق به کسجي ويو
سڄڻ ساڻيهه تنهنجي ۾، جيئڻ جو حق به کسجي ويو.
دٻيل دانهون به ويون دٻجي، دڙڻ جو حق به کسجي ويو.
سپوتن تي سِتم سختيون، وڏا ويڌن ڪيا ويرين،
اکيون آليون اندر آهون، الڻ جو حق به کسجي ويو.
جبر جورو جفائن ۾، بنيو جنجل جياپو آ،
سَليان ڪِيئن سي ستم تو سان، سَلڻ جو حق به کسجي ويو.
هليو هردور ۾ هِت آ، حُڪم راجا ته چرٻٽ جو،
انهي انڌير ننگريءَ ۾، رهڻ جو حق به کسجي ويو.
مرڻ مَهنگو هتي مورهين، نه ڪوئي ٿو جيئي جالي،
انهي ڇڪتاڻ ۾ ڇڪجي، ڇڄڻ جو حق به کسجي ويو.
شڪاري شوم ئي بدليا، اهي ئي ڄار اصلوڪا،
ڪيائون قهر ۾ قابو، ڪُڇڻ جو حق به کسجي ويو.
جفائن تي جفائن سان، ڪيا جابر جڏا جوڌا،
آهي پالوٽ پاپن جي، پڇڻ جو حق به کسجي ويو.
ڏسي ڦاهين ۾ ڦٿڪندڙ، خوشي خوراڪ وئي ”شورا“،
بهادر بند ۾ بيوس، بچڻ جو حق به کسجي ويو.
***
(8 جنوري 1983ع سومراڻي لغاري سريوال)