دل ٻڌي دلبر اسان جي زلف جي زنجير سان
نيڻ جي ناوَڪ نهوڙيو، نينهن جي نخچير سان.
سال ٿيا سڪندي سڌن ۾، تن سقيمن سار لهه،
ڪيئي ڦٿڪن پيا فراقي، سوز سڪ جي سير سان.
محبتي ميدان ۾، تدبير ڪهڙي تڙپ جي،
ڪيئن سمهون ڪو ٿئي سڪايل، توب جي تعزير سان.
حسن ۾ هر ڪوئي ٿو هامون هڻي هر جا هميشه،
ڪيئن مقابل ٿئي مگر سو موهڻي من مير سان.
عشق جي امتحان ۾ سر ساهه جو سانگو نه ڪر،
ڌڙ سِسيون ڪيا ڌار دلبر، ڪنهن ترار وتير سان.
اڄ عجيبن جي اچڻ تي، ٿيو اُهائو اوچتو،
ڪيئي جانيون تنهن جلايون تاب جي تاثير سان.
آهي خلقن ساڻ ”شورو“ قيد تنهنجي قرب ۾،
سو اثر ابروءَ جي آ تيز تر تڪبير سان.
***
(28 ڊسمبر 1983ع سومرو لغاري سريوال)