ويهه وڃڻ وايون نه ڪر، اچ واڳ واري، پوءِ وڃ
جي ڪيا جهوريءَ جڏا، جانب جياري، پوءِ وڃ.
تون اسان جو آسرو، آهين انڌيري جو اُهاءُ،
ڪر نه پويان پير پيارا، پرت پاري، پوءِ وڃ.
ازل کان آهن اداسي، اکڙيون آن لئه عجيب!
پل پهر رهه رات راڻا، گڏ گذاري، پوءِ وڃ.
چاڳ، چڪنا چور ڪيو، سي چاڪ چِڪيو ٿا چِڪن،
ڪر نه ماڻا، موٽ تون، نازڪ نهاري، پوءِ وڃ.
ٿيو اُهاء عالم اندر تنهنجي اچڻ سان اوچتو!
عرض آهِم ادب سان، اندر اُجاري، پوءِ وڃ.
وصل ڪارڻ واٽ تي، حيران هينئڙا هت هزار،
سي سڙيل سڪ سوز جا سينا سڌاري پوءِ وڃ.
جيءُ جَڙيو جاني سان مون، جهوريءَ تنهين جهوريو اٿم،
جلد جاني جي وڃين، تان محب ماري، پوءِ وڃ.
عشق جي آڙاهه کي اوڏو نه وڃ ”شورا“ مگر،
ڪر تياري قيام جي، سمر سنڀاري، پوءِ وڃ،.
***
(22 سيپٽمبر 1981ع کڏو ڪراچي.)