چنڊ چهرو نيڻ نرگس، جسم مرمر جي مثل
پيا گهڙيندا تنهنجي مورت ڪيئي آزر جي مثل.
هڪ ٽٽل پَن آهيان ٽاريءَ سندو ليڪن اڃا،
ٿيون اٿن لهريون منهنجي دل ۾ سمندر جي مثل.
شام تنهائي وري وئي تان ٿيون بستيون اُداس،
هر گهٽي سنسان آهي اجڙيل گهر جي مثل.
ڏک ٿيو محسوس دل کي، رت اکڙين ٿي رُنو،
مون جڏهن ان کي ڏٺو خاموش پٿر جي مثل.
پنهنجي دامن ۾ سنڀالي مون رکيا محبت جا گل،
دل ۾ چُڀندا ٿا وڃن اڄ سي ئي نشتر جي مثل.
رنگ بُو جي انجمن ”شورا“ آهي مثل چمن،
ٿيون ٺرن اکڙيون ڏسي، سر سبز منظر جي مثل.
***
7 جنوري 1985ع مسڻ وڏي