اڄ عجيبن ڪي ڪيا ابرو اشارا اوچتا
مرڪندي محبوب جي ٿيا موت مارا اوچتا.
جهلڪ سان جانيءَ جي جلندا جگر جانيون ڏٺم،
جيئن کنيائين ٿي خنجر خوني خمارا اوچتا.
اڄ اگهاڻو عرض ”ارني“ جهول جن اڳ هو جهليو،
ٿيا تمامي تاب تجلا، طور وارا اوچتا.
وڄ وراڪي وانگيان ويو ڏيئي لامارو لنگهي،
ڄڻ کِنوي ويا خلق تي، کِنوڻين کيڏارا اوچتا.
وار ڀنڀا ڀانئيان ٿو مُنهن ڀَران بيٺل مُدام،
چنڊ جي چوڌار ڄڻ ٿيا ڪڪر ڪارا اوچتا.
پير پيارل جت پُنو، سا مشڪ خالص ٿي مِٽي،
سا مِٽي مشتاق لئه ٿي عطر سارا اوچتا.
محبتي ميدان ۾، سڙيا سوين سڪ سوز ۾،
شوق جي شعلن ۾ پيا پرواني پارا اوچتا.
ڪر نه اهڙا شوق ”شورا“، شاعريءَ ۾ شائقي،
نينهن ۾ نيلام ٿيا، نت نام وارا اوچتا.
***
(9 اپريل 1984ع سومرو لغاري سريوال)