حال اهڙو آهه ٿيو ان بزم عشرت کانسواءِ
حال هو جو حضرت آدم جو جنت کانسواءِ.
وصل جي اميد آ بيڪار فرقت کانسواءِ،
ڪو نه ڪنهن راحت لڌي آهي مصيبت کانسواءِ.
مون شڪايت ڪئي ستم جي تو ڪيو انڪار هو،
فيصلو پنهنجو اهو ٿيندو نه قيامت کانسواءِ.
ڏي دعائون يا دوائون آس وندا آهيون،
حسن جي شهرت نه ٿيندي آهه محبت کانسواءِ.
آهي ناصح جوبجا ارشاد، گستاخي معاف،
پاڻ سمجهائي ته ٿو ليڪن محبت کانسواءِ.
پنهنجي دل ۾ تير تنهنجو مون هي سمجهي آ رکيو،
ڪا به شيءِ قائم نه رهندي آ حفاظت کانسواءِ.
آئون اڄ غيرن جا طعنا پيو ٻُڌان پرڇا ڪيان،
ڇو جو آيس تنهنجي محفل ۾ اجازت کانسواءِ.
ناشناسن کي نه آ ”شورا“ خبر ڪا درد جي،
ڪو به تڙپي ڪونه اُٿندو آ اذيت کانسواءِ.
***
15 جنوري 1986ع مسڻ وڏي