دم جيان ٿو دم مران ٿو، دم ڏيان شل در اڳيان
دم جيان ٿو دم مران ٿو، دم ڏيان شل در اڳيان.
سِر نمايم نياز سان نيڻن سندي نشتر اڳيان.
انتظاريءَ ۾ آهن اکيون سدا آتيون اُداس،
درد دوريءَ جا دُکن ٿا دود دل جي در اڳيان.
لعل لب جي جان لڳي لالاڻ، تان گل لال ٿيا،
منهن ڏٺي محبوب جي اکين لڌو اوجر اڳيان.
صبح جي سج ۾ رهي ڳوراڻ تنهنجي ڳل سندي،
تنهن سبب سج ٿئي سلامي منهن مٺي منور اڳيان.
آسماني انڊلٺ ۾ آهي ابروءَ جو اثر،
تِن ڀِرُن ڀالن جي بيٺڪ پنبڻين جي پر اڳيان.
واسجي ويا گل و گلشن سڄڻ جي سُرهاڻ سان،
مُشڪ، ان جي مَهڪ کان ڄڻ ٿي ڦِري ڦُلهير اڳيان.
ان جي مٺڙي ٻول مان ميٺاڄ مصريءَ کي مليو،
ڪٿ مزو تنهن جو مگر، هن شهد ۽ شڪر اڳيان.
نيڻ سان نازڪ نهاري، ڪِيم ڪر ”شورو“ قتل،
سو صبح سانجهي سلامي، اڱڻ ڀيڻيءَ ڀر اڳيان.
***
(19 جون 1982ع سومرو لغاري لڳ ڪامارو)